De betekenis van het Tau-teken

Voor de Franciscaanse Beweging is het Tau-teken een symbool geworden; een teken van zegen en vrede. Het herinnert ook aan het kruis, het teken van verlossing.
Veel mensen van de Franciscaanse Beweging overal ter wereld dragen de Tau als herkenningsteken. Daarmee willen ze uitdrukken, dat zij in Franciscus’ voetspoor willen gaan op zoek naar een wereld van “Vrede en alle goeds”.

Franciscus bracht het Tau-teken aan op huizen, muren en bomen. In een nis in de kluizenarij van Fonte Colombo in het Rietidal is een rood Tau-teken dat Franciscus daar heeft aangebracht. Hij zegende met dit teken en zette het bij wijze van handtekening onder zijn brieven.

De geschiedenis van het TAU-teken
De geschiedenis ervan gaat terug op de profeet Ezechiël: “Trek midden door de poort, midden door de stad Jerusalem en zet een Tau-teken op het voorhoofd van de mannen die daar aan het huilen zijn uit ellende om de gewelddadigheid die daar plaatsvindt.” (Ez. 9,4)
Paus Innocentius III stelde bij de opening van het vierde Lateraans Concilie in 1215 de vernieuwing van de kerk onder dit teken: “De Tau heeft de vorm van het kruis, voordat Pilatus er het opschrift op liet aanbrengen. De Tau is het teken van de mensen, die in hun leven de uitstraling van het kruis laten zien.”
Franciscus heeft hierin een oproep herkend voor een pelgrimage van bekering en boetvaardigheid. Hij kan het Tau-teken ook aangetroffen hebben bij de Antoniusbroeders in Rome. Die verzorgden daar de melaatsen in een lazaret. Zij droegen de staf waarvan de bovenkant de vorm van een Tau had. Bovendien droegen ze nog een Tau op hun habijt.
De Tau is de laatste letter van het Hebreeuwse alfabet en is daarmee een symbool voor ‘voltooiing’.