Dag 11. Pietralunga - Casamorcia

18 september 2010 - Florence, Italië

Toen we vanmorgen opstonden en ons naar de eetzaal begaven, stond daar een oudere dame alles op te nemen. Hoeveel mensen er ook waren en wat ze ook riepen zij raakte er niet van onder de indruk. Correct gaf zij alles door aan de bediening. Het was een prima ontbijt en ook zijn prijs waard. Dat was de avond daarvoor wel anders zittend in het restaurant en heerlijk gegeten wilden we afrekenen. we waren met zijn vieren dus de prijs door twee. De dame begon al snel met haar optelling en kwam uit op 182 euro. Van schrik lieten wij beiden onze portomoné vallen en keken haar vertwijfeld aan. Ze begreep dat er iets niet klopte en begon voor de tweede maal alles te herberekenen.Toen kwam ze uit op 92 euro, wel een groot verschil, vol excuses aanbiedend van haar kant, betaalde wij de rekening. Hoe kwam dit nu, nou eenvoudig zij was begonnen met 116 euro op te tellen bij ons wat ze bij de vorige klant had berekend. Leuk toch als het was gelukt. Nee dat was het niet, zij had domweg een foutje gemaakt dat ze weer goed maakte met als aanbieding 4 glazen vino rosso gratis, wat wij natuurlijk dankbaar aannamen. Vanochtend verliep de tocht geheel in het teken van de francigana route, geel en blauw afgetekend. Tevens waren er nieuwe borden geplaatst waardoor de tocht vrij gemakkelijk verliep. Geen boekje nodig of kaart om je te oriënteren. Het was om het eens makkelijk te zeggen een route touristigo. Natuurlijk lagen er om de zoveel tijd enkele venijnige hellingen in het parcours maar deze waren niet meer te vergelijken met de eerste week. Alles verliep rustig en rond 12.30 zagen we onze aankomstplaats in het dal reeds liggen. We besloten een laatste rust te houden om nog eens intens te genieten van het landschap. Een prachtig panorama ontvouwde zich voor ons. Enkel adelaars hadden er plezier in om al biddend ons te laten genieten van hun jachtspel.In de laatste 3 km down hill begon het lichtjes te regenen of beter gezegd te druppelen. Dit alles mocht de pret niet drukken. We zijn aangekomen in de albergo Emma.  Joop.
Groeten Joop
Ja, veel valt hier door mij niet aan toe te voegen. Zoals gewoonlijk denk je dat je er bent als je het plaatsje ziet liggen, dat is hier in de bergen wel anders. Een dorp of stad ligt in het dal en de weg erheen loopt rond het dal. Je weet nooit waar je uitkomt of waar het heengaat. Zo ook vandaag. Vanaf het punt dat we dachten er te zijn hebben we nog wel 5 Km. moeten lopen om er ook daadwerkelijk te zijn. Dit is een wat ouder en een beetje uitgeleefd pensionnetje'maar voor ons OK. Er staan bedden en er is warm water. Ons wasje gedaan zoals dagelijks en nu even spoellen want het stof zit in de keel. Groet en fun bij Circus t'Sas vandaag.
Jean-Pierre

Foto’s