S.Ellero_ Paso della comsuma

S.Ellero-Passo della Consuma.

Dit bericht zit ik te typen op een marmeren tafeltje in Aubergo Miramonti.

Na een wel zeer intensieve dag.

Vanochtend om 07:00 uur liep de wekker af. Voor het eerst geslapen in de tent op een spoorbaan zoleek het.

Elk uur kwam er zowat een trein voorbij denderen.

Na opbreken van het kamp zijn we ons eerst gaan wassen in het station.

Vervolgens ontbijt in het restaurant waar we de voorgaande avond hadden gegeten.

Hier gelijk brood voor onderweg en water ingeslagen, plus nog even gebruik gemaakt van het toilet.

Om half negen start de tocht. De bewegwijzering is in orde, dat stapt makkelijk op.

De tocht is ca. 17Km.lang dus dat moet een makkie zijn ???

Mis dus, het is een soort van Parijs Roubaix... voor wandelaars.

Ik vond trekkingstokken altijd iets voor watjes, maar ben blij dat ik er een paar heb gekocht, (zou ik dan toch....Neeeee...)

Vanaf de start had ik het idee tegen een muur op te lopen waar geen einde aan kwam, hij werd steeds stijler en stijler.

Mijn vriend Joop heeft onderweg diverse malen direct contact gehad met St. Franciscus!!!

Ik weet niet waar ze het over hadden maar het waren diepgaande gesprekken,zo aan zijn gezicht te zien.

Een zware maar mooie tocht.

Om zowat 16:30 uur kwamen we aan op onze eindbestemming : Passo della Consuma 1040 meter hoog.

Eerst even douchen,kleren wassen en dan een pintje . aachhh das lekker.

Zo nu even dit berichtje afsluiten en wachten tot de kok het vuur opstookt, en dan weer vroeg onder de wol.

Wie weet wat ons morgen te wachten staat. Gekker dan vandaag kan bijna niet ...Toch...??

Groet Jeasn-Pierre.  XXXX

Zoals JP het formuleert kan ik eigenlijk niet overdoen, alleen mijn eigen gevoelens kan ik hier neerpennen.

Iedereen weet wat de dodentocht is, althans dat denk ik.

Het was niet alleen een muur zoals JP omschrijft het was eerder iets wat mij er trachtte er onder te krijgen. Vandaag een gevecht met mezelf. Ik weet ik geef niet graag op, maar het scheelde niet veel. Zo diep ben ik nog nooit gegaan.

Het was zelfs niet het gaatje zoals men vaak zegt. Nee, het was het hele putje.

Maar met moed en beleid en ondersteuning van de beul van Sas ben ik er toch gekomen.

O, ja ons water was op  voor de laatse 4 km en dorst dat we hadden.

Dat blijkt wel toen we het plaatsje Consuma naderde hebben we in de plaatselijke allimentatione de gehele voorraad opgedronken.

Toen nog een kleine km naar het hotel. Ook al is het prijzig voor mij is het hier het walhalla.

Morgen gewoon weer verder op deze tocht.

Joop