Passo della Consuma-Stia.

Dag 3, Passo della Consuma-Stia.

Vanochtend om 07:00 uur uit de veren. Gisterenavond hebben we een pasta en een T. Bone Steack  naar binnen gewerkt. Het hotel waar we overnachten was op donderdag gesloten. De zoon van de eigenaar had ons binnen gelaten, er komen hier wel meer stappers overnachten. De patron was met zijn madam op stap en kwam pas tegen 20:30 thuis. Dus tot die tijd moesten we wachten . Hij vroeg wilt u iets eten ? wij wilden wel. Nou ga  , 1e gang pasta , spaghetti -Boulognaise, 2e gang een T.  Bone, met salade. Lekker. Natuurlijk niet  te vergeten de vino  rossi en het water, dat ging er lekker in.
Na het ontbijt vanochtend, een croissantje met een bakje koffie ,op pad. Eerst bij de plaatselijke bakker om een broodje, wat ham en een stukje kaas, plus 2 flessen water. Het pad was goed gemarkeerd en liep over prachtige bospaden. Te mooi om waar te zijn , maar toch.  Het 2e deel was andere koek, we vielen in een beklimming van 1e categorie, bijna buitenklasse !! Al snel kwamen we er achter dat er iets fout zat, we gingen de verkeerde kant op. Snel was wel 5 Km. verder het bos in. De markeringen liepen alle kanten op , diverse routes lopen hier door elkaar, allemaal rood wit gekleurd en al dan niet voorzien van een nummer.  Een cursus spoorzoeken is hier een pre. Je loopt hier de gehele dag door het bos en komt bijna geen dorpje tegen. Als je er al een tegen komt hangt het tegen de bergen geplakt en is er ook niets te vinden. Om 16:00 uur kwamen we op een splitsing met enkele huisjes, Joop heeft daar even de weg gevraagd….op z’n Italiaans… uitkomst, 15 Km. van de eindbestemming, daar wordt je niet vrolijk van. Rechtdoor en dan kom je op de autostrada, deze volgen tot in Stia. Wij op pad. Na een half uurtje komen we uit een bospad en lopen de weg op. Rechts af dan maar over de weg. Nu had ik onderweg wel al even gezien dat Joop weer in gesprek was met Franciscus maar nu zocht Franciscus contact met Joop. Hij stapte naar voren en stak zijn duim op naar een naderend pick up busje. Busje rijd voorbij, stopt dan toch, …. kunnen we meerijden we moeten naar Stia. Ah..ik ook zegt de bouwvakker, stap maar in ik zal jullie daar wel afzetten….Straf he”…….
J.P
En zo zitten we nu in Stia, we hebben een wasje gedaan in de wasserette (pintje gedronken) en gaan zo eten. Dat verhaal van Franciscus vergt wel enige uitleg. Hoe moe ik ook was gisteren  of beter gezegd kapot! Was ik toch in gedachte met die Franciscus bezig, zoals jullie misschien weten hij was je reinste dierenvriend. Niks mocht er sterven door  de hand van de mens . Toen ik daarover mijmerde in mijn eigen cocon zag ik torren en  dergelijke dieren die mijn pad kruiste. Ik besloot er niet op te trappen. Ik denk dat daardoor Franciscus met mij contact legde en ons die lift spontaan aanbood toen wij hem het hardst nodig hadden. (bijgeloof of.. je weet het soms niet  maar men zegt als de nood het hoogst is dan is de redding nabij, toch) De route die wij met de auto hebben afgelegd bedroeg 21 km, dan besef je wel hoe verkeerd wij zaten. Als wij door waren gelopen waren wij volledig onder Stia doorgelopen, dat was niet de bedoeling. Hoe het precies verkeerd is gegaan is toch alleen maar kijken naar de kont van de koe, daar beginnen we niet aan.  Je moet daarom stellen dat het vandaag een stuk beter met mij ging, ik denk dat de spieren van de benen aan het sterken zijn.Nou tot morgen dan maar weer en de groeten in Sas. 
Joop