Stia-Camàldoli –Badia Prataglia
11 september 2010 - Florence, Italië
Vanmorgen begonnen met een ontbijt dat voor ons wat anders is dan wij in het algemeen gewoon zijn. Enkel een koek die voorzien is van een laag jam substantie, dat was het. Dat alles werd weggespoeld met twee Italiaanse koffie’s. We konden er tegen. Nee dus eerst naar de allimentation om wat voorraad in te slaan appels, peren, kaas wat snijvlees en tenslotte een brood. Nu konden we vertrekken. De vertrektijd ligt altijd zo tussen 8.15 en 8.30. Vol goede moed de straat uit , om tegelijk te beginnen aan een fijne klim. Terwijl we klommen hoorde wij in de verte wat hondengeblaf en wat luidruchtige Italianen schreeuwen. Later bleek dat het een aantal jagers waren die een drijfjacht aan het houden waren. Sommige honden waren voorzien van een belletje, wat je dan ook ver van te voren hoorde aankomen. De jagers die wij ontmoetten gaven gelijk de goede richting die wij verder moesten gaan. Zo kwamen we aan in het dorpje Lonnano waar we een rust konden inbouwen bij het restaurant van Paola, niet de Belgische koningin . Verder voerde onze tocht en toen wij bij een ruïne zaten passeerden ons een 4 tal Duitsers. Spontaan dachten wij terug aan een voorgaande tocht in Portugal waar wij toen ook een 4 tal dames ontmoetten. Misschien kennen jullie het verhaal van de feldwebel nog. Later zijn we ze nog tegen gekomen en hier in het dorp Badia Prataglia zitten wij in het zelfde hotel.
Onderwijl voerde onze tocht verder naar het klooster of beter gezegd de kluizenarij van Camaldoli. Daar besloten wij spontaan om onze tocht verder te willen zetten m.a.w. we gingen dag 4 en 5 te Het was weer een SM tocht, zelfpijniging. De laatste kilometers kwamen de Duitsers ons weer achterna en besloten wij ze te vergezellen naar onze eindbestemming. En zoals ik al heb gezegd nu zitten wij hier allen te samen.
Groetjes Joop
De plaats waar we nu zitten ligt in een dal, maar dan een klein diep dal,heel apart als je hier aankomt. Het gaat echt stijl naar beneden (en morgen dus naar boven ) . Alles is rond het centrum omhoog gebouwd. Dan is het centrum nog gescheiden door 2 wegen. Wat opvalt is dat de Italianen echt heel erg vriendelijk en hulpbehoevend zijn. Ze vertrouwen ook iedereen. We mochten gisteren en ook vandaag de PC van de zaak gebruiken om onze berichten door te zetten . Je zit dan alleen in hun kantoor met al hun privé’ spullen optafel, GSM, portemonnee , tasje .
Ik vind het toch jammer dat Theo niet op mijn aanbod is ingegaan om met ons mee te gaan. Daar heeft hij nu vast al spijt van …toch ???
Groet vanuit een prachtig Italië
Jean-Pierre
Leuk om elke keer die berichten te lezen over wat jullie allemaal beleven onder weg.
Ik hoop dat het allemaal goed gaat met het lopen en dat er nog geen blaren opgelopen zijn. Dikke kus jordy Caroline Joep Keano
kussen (ook van ma) uit Sas
In ieder geval veel succes met het vervolg van de tocht.
Doe Fransiscus maar de groeten mocht je hem de komende dagen nog spreken :-)
bericht gelezen
doe zo voort mannen, jullie zijn goed bezig!
simonne
Dat leest weer lekker als ik even niks te doen heb.
Leuk en interessant verhaal over Franciscus trouwens.
Ik geloof dat Mike een kruis aan zijn ketting heeft met Franciscus op.
Morgen kijk ik dat eerst eens na.
Ga zo door en geniet van al dat lekkere Italiaanse eten en vooral de vino!
Zorg dat jullie door de vino niet te veel beestjes gaan zien!
Pas je op voor hondjes in de bossen, ik kan me namelijk nog wel een vakantie in Spanje herinneren waar je een kortere route naar het strand had ontdekt, ook daar kwamen we hondjes tegen... Mocht je het niet meer weten, Moeders is het nog niet vergeten denk ik....
En pas ook op met Italiaantjes he, ze zeggen soms het 1 en bedoelen dan het ander, nooit te vertrouwen...
Verder goed bezig jongens, ga zo door en let op de knietjes he bij het afdalen..
Groetjes uit IJzendijke
Je avonturen volgend is het misschien toch jammer dat ik niet op je aanbod ben ingegaan. Maar ik zal dan toch hard moeten gaan trainen , want jullie eerste etappe was volgens mij erger dan Parijs-Roubaix.
Ook het klimmen en dalen is geen sinecure ,maar kanjers als jullie halen zeker de eindstreep.
Groet uit Oostburg
Theo en Rosita